معرفی لوکوربوزیه ؛ نماد معماری مدرن، عکس - مجله سرگرمی

تحصیلات و سال های اولیه

لوکوربوزیه در شهری کوچک در منطقه کوهستانی یورا (Jura) در سوئیس متولد شد. این شهر از قرن هجدهم مرکز ساخت دقیق ترین ساعت های دنیا بود. او در تمام زندگی اش تحت تأثیر زمختی محیط و خردگرایی فضای پروتستانی اطرافش بود. در سن سیزده سالگی، لوکوربوزیه مدرسه ابتدایی را ترک کرد تا در مدرسه هنرهای دکوراتیو لاشو دو فون به یادگیری میناکاری و حکاکی روی ساعت که تجارت پدرش بود بپردازد. در آنجا چارلز لپلاتنیه (Charles LEplattenier) که لوکوربوزیه از او به اسم تنها معلمش یاد می کرد، به او تاریخ هنر، طراحی و زیبایی شناسی ناتورالیستی آرت نوو را آموزش داد.

این لپلاتنیه بود که تصمیم گرفت لوکوربوزیه سه سال تحصیلش را تمام کند و معمار گردد. او بعلاوه اولین تمرین روی پروژه های محلی را به لوکوربوزیه سپرد. از سال 1907 تا 1911 با راهنمایی لپلاتنیه، لوکوربوزیه مجموعه ای از سفرها را پیش گرفت که نقش مهمی در آموزشش به اسم یک معمار خودآموخته بازی می کرد. در طی این سال های سفر از اروپای مرکزی و مدیترانه، او سه اکتشاف عظیم معماری داشت. یکی از این سه کشف، صومعه اِما در گالوتزو (Galluzzo) در توسکانی بود که تضادی را بین فضاهای جمعی وسیع و اتاقک های انفرادی ایجاد می کرد و پایه ایده او برای ساختمان های مسکونی را شکل داد. از معماری رنسانس متأخر قرن شانزدهم آندریا پالادیو (Andrea Palladio) در منطقه وهمی ایتالیا و محوطه های باستانی یونان هم تقسیمات کلاسیک را آموخت. در آخر، معماری معروف مدیترانه در شبه جزیره بالکان هم به او درکی از فرم های هندسی داد و راهنمایی نور و استفاده از منظره ها به اسم زمینه معماری را به او آموخت.

در سن 30 سالگی او برای زندگی به پاریس نقل مکان کرد و در آنجا آموزشش یک سال بعد به سرانجام رسید. در همین زمان او با نقاش و دیزاینر، آمده اوزانفان (Amédée Ozenfant)، دیدار کرد. آمده، لوکوربوزیه را با هنر معاصر آشنا کرد. در طی این آموزش ها لوکوربوزیه با زیبایی شناسیِ تصویری تازهی آشنا شد که انتزاع پیچیده کوبیسم را رد می کرد و به فرم های هندسی ساده و خالص اشیای روزمره ارجاع می داد. در سال 1918 آن ها بیانیه پیوریست (Purist) را با هم نوشتند و منتشر کردند. در سال 1920 همکاری آن ها با شاعری به نام پل دورمه (Paul Dermée) به تاسیس مجله آوانگارد لِسپری نوو (LEsprit Nouveau) یا همان روح تازه انجامید. این مجله درباره هنرهای مختلف و علوم انسانی بود و همکاران درخشانی داشت و ایده های معماری و برنامه ریزی شهری که پیش تر به وسیله آدولف لوس (Adolf Loos) و هنری فان د ولده (Henri van de Velde) معرفی شده بود و علیه سبک های گذشته و دکوراسیون بدون ساختار می جنگید و از کاربردگرایی دفاع می کرد را در مطالبش می گنجاند.

همکاری با اوزانفان شروع حرفه لوکوربوزیه به اسم یک نقاش و نویسنده بود. آن دو با هم برای مجله مقاله می نوشتند و البته آن ها را با نام مستعار امضا می کردند. در اصل لوکوربوزیه نام مستعار این معمار معروف بود که به پیشنهاد اوزانفان انتخاب شد. او اعتقاد داشت خانه، ماشینی است برای زندگی و خیابان پیچ دار جهت الاغ رو و خیابان صاف، جهت آدم رو است. این دو از معروف ترین جمله های دنیای معماری به تعداد می فرایند. این مجله برای لوکوربوزیه یک سکوی پرتاب برای ورود به دنیای کار عملی بود. در سال 1922 او با عموزاده اش پیر ژانره (Pierre Jeanneret) یک استودیو افتتاح کردند. همکاری بین آن دو تا سال 1940 ادامه داشت. دوره کاری لوکوربوزیه با جنگ دنیای دوم به دو قسمت تقسیم می گردد.

دوره اول

سال های بین 1922 تا 1940، به لحاظ پروژه های معماری و برنامه ریزی شهری سال هایی غنی بود. همان طور که همواره از لوکوربوزیه انتظار می رفت، پروژه های نساخته اش به محض اینکه رونمایی می شدند به میزان ساختمان های تمام شده بحث برانگیز و مورد توجه بودند. او در سال 1922 در سالن پاییز دو پروژه رونمایی کرد که ایده اش از فضای اجتماعی را بیان می کردند. خانه سیتروهان (Citrohan House) پنج شاخصه ای که به گفته خود این هنرمند مفهومش از معماری مدرن را توصیف می کردند، به نمایش می گذاشت: ستون هایی که سازه را نگه داشته و زمین زیرش را آزاد می نمایند، تراس پشت بامی که می تواند به یک باغ تبدیل گردد و یکی از بخش های مهم خانه است و سر در ورودی بدون تزئین،جند نمونه از این ویژگی ها است. فضای داخلی، نوعی تضاد فضایی معمول مابین فضای باز و اتاق خواب های سلول مانند دارد. ایده پارک های سبز و باغ هایی که زیرِ مجموعه ای از برج ها قرار دارند، در این دوره از کار او به چشم می خورد.

اگر چه لوکوربوزیه از ابتدا بیشتر به ساختمان هایی برای تعداد بالای ساکنین علاقه داشت، در دوره پیش از جنگ بیشتر برای افراد ثروتمندی که خانه های شخصی شان را به او سفارش می دادند، طراحی انجام می داد. این خانه ها همگی دارای فرم های ساده هندسی و سردرهای ساده بودند. اولین خانه به اوزانفان تعلق داشت که در سال 1922 طراحی شد و بعداً هم خانه ای برای مجموعه دار سوئیسی رائول لاروش (Raoul La Roche) و دیگران ساخت.

در سال 1927 او در یک مسابقه با موضوعیت طراحی مرکز تازه لیگ ملل در ژنو شرکت کرد. پروژه او با دیوارهای شیشه ایش یکی از برترین نمونه کارهای این معمار برای تحلیل کاربردی بود. او برای اولین بار ساختمان اداری یک ارگان سیاسی را به شکلی جز یک معبد نئوکلاسیک طراحی کرد. این طرح پیشنهادی قطعاً برنده جایزه اول بود ولی به خاطر کشیده نشدن با مرکب هندی که از قوانین مسابقه بود از دور حذف شد. رسوایی حذف کردن طرح او برایش موقعیتی فراهم کرد تا شناخته گردد و او را با معماری آوانگارد مدرن بشناسند.

در انتهای دهه 1930 لوکوربوزیه پروژه های معروفی مانند نقشه های جامع الجزایر و بوئنوس آیرس ، ساختمان وزارت آموزش و سلامت در ریو و موزه فیلیپ ویل در آفریقای شمالی را به دست گرفت. او بعلاوه در سال 1935 سفری به آمریکا داشت. البته قبل از ورود او شهرتش در این کشور فراگیر شده بود.

فعالیت های متنوع لوکوربوزیه با سبک زندگی انتخابی او تطابق داشتند. او مانند همکارش والتر گروپیوس یک معلم نبود، اما رئیسی بود که خود را تنها در دفتر کارش حبس می کرد و برخلاف همکارانش که از سرتاسر دنیا دور هم جمع شده بودند و در یک استودیوی عظیم کار می کردند، او تنها بعد از ظهرها به دفتر کار می رفت. قطع رابطه همکاری با اوزانفان در سال 1925 به حرفه او به اسم نقاش آسیبی نزد و او معمولاً صبح ها در خانه به نقاشی مشغول بود. در اواسط دهه 1930، او تحت تأثیر فرنان لژه نهاده شد که یکی از معدود دوست های خوب او باقی ماند.

سال های جنگ

جنگ دنیای دوم و اشغال فرانسه به وسیله آلمان، فعالیت لوکوربوزیه را هم به اسم یک سازنده و مسافر متوقف کرد. علاوه بر این همکاری بیست ساله اش با پیر ژانره هم بعد از پیوستن ژانره به نیروی مقاومت فرانسه به سرانجام رسید. اگر چه او برای کار با دولت ویشی آماده بود، در آن موقع ساختمان های کمی در فرانسه ساخته می شدند و فعالیت های او به نقاشی، نویسندگی و تفکر خلاصه شد.

اندیشه های لوکوربوزیه در این زمان به شکل گیری ایده اولیه مودولور (Modulor)، مقیاسی از میزان های هارمونیک که عناصر معماری را در تناسب با قامت انسان قرار می داد، منجر شد. این تئوری نهایتاً در سال 1950 تکمیل شد و لوکوربوزیه آن را در طراحی تمام ساختمان های بعدی اش استفاده کرد و امید داشت با این کار به یک مقیاس انسانی برسد. وقتی جنگ به سرانجام رسید، لوکوربوزیه به پیکاسوی معماری تبدیل شده و برای شاگردانش نماد مدرنیته بود.

دوره دوم

لوکوربوزیه فکر می کرد که بالاخره می تواند تئوری هایش را در نقشه کشی بازسازی فرانسه به کار گیرد. او در سال 1945 دو نقشه برای شهرهای سن دیه (Saint Dié) و لا پَلیس-روشل (La Pallice-Rochelle) آماده کرد. در سن دیه در کوهستان ووژ (Vosges) او پیشنهاد گروه بندی مجدد 30 هزار تن از ساکنان شهر نابود شده در پنج برج مسکونی قابل استفاده را داد. این نقشه ها رد شدند اما در سرتاسر دنیا سفر نموده و به یک دکترین تبدیل گشتند. لوکوربوزیه تلخ شده بود و این تلخی اش زمانی که یکی از اعضای ژوری معماری برای ساخت ساختمان سازمان ملل در نیویورک شد، افزایش یافت زیرا از او برای طراحی ساختمان دعوت نکردند. در نهایت به لطف دولت فرانسه و حمایت های بی سرانجامش، او توانست موقعیت ساخت یک مجموعه مسکونی عظیم خصوصی را پیدا کند.

تنها از سال 1950 بود که لوکوربوزیه در مقیاس عظیم در خارج از فرانسه شروع به فعالیت کرد. در سال بعد او باز این موقعیت را پیدا کرد که اصول طراحی شهری اش را در مقیاس یک کلانشهر عملی کند. کاملاً بدون ارجاع به سنت محلی، او کاخ عدالت و کاخ مجلس را هم طراحی کرد. از دیگر پروژه های لوکوربوزیه می توان به موزه ملی هنر غرب در توکیو و مرکز هنرهای بصری کارپنتر در دانشگاه هاروارد اشاره نمود. او در سال های بعد پروژه های مختلف و عظیمی را در کشورهای گوناگون انجام داد و در سال 1965 ناگهان به هنگام شنا درگذشت. برای او که حس می کرد به وسیله هم عصرانش هرگز به خوبی درک نشد، در زمان مرگ تشییع جنازه ای ملی برگزار کردند و سه سال بعد بنیاد لوکوربوزیه افتتاح شد.

لوکوربوزیه در یک نگاه

• لوکوربوزیه در 6 اکتبر سال 1887 در سوئیس متولد شد.
• او برای همواره به اسم یکی از اسطوره های مدرنیسم شناخته می گردد.
• دوره کاری او به دو قسمت قبل و بعد از جنگ دنیای دوم تقسیم می گردد.
• از دهه 1930 پروژه های بین المللی لوکوربوزیه شروع شد و از سال 1950 پروژه های عظیمی به او پیشنهاد می شد.
• نقشه ها و ایده های او بارها به وسیله هم عصرانش رد شد و این امر از لوکوربوزیه فردی تلخ ساخته بود.
• او جزو اولین کسانی بود که ایده مجموعه های مسکونی با قابلیت اسکان تعداد بالایی از افراد را پیشنهاد کرد.
• او در سال های جنگ دنیای به خاطر پایین بودن ساخت و ساز به تفکر، نوشتن و نقاشی مشغول بود.
• در این سال ها او توانست پایه های ایده مقیاس انسانی را پایدار کند.
• سبک طراحی معماری او و استفاده از بتن چندان مورد پسند هم دوره هایش نبود.
• او در سال 1965 به طور ناگهانی به هنگام شنا درگذشت.
• سه سال بعد از درگذشت او بنیاد لوکوربوزیه تاسیس شد.

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما